φιλομίσως

Α

επίρρ. (κατά τον Ησύχ.) με μεγάλο μίσος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αμάρτυρο επίθ. *φιλόμισος (< φιλ(ο)-* + -μισος [< μῖσος], πρβλ. φανερό-μισος) + επιρρμ. κατάλ. -ως].